Yeni yayınlanan bir çalışma, kromozomlarında del(1p21) veya del(17p) anomalileri olan ve Revlimid-Deksamatazon tedavisi olan miyelom hastalarında, hastalığın, kromozomlarında anomali olmayan hastalara göre daha çabuk ilerlediği ve daha düşük sağ kalma oranlarına sebep olduğunu göstermiştir.

Kromozomal anomaliler, kromozomda olan yapısal değişikliklerden kaynaklanmaktadır. Kromozomlardaki bu değişiklikler, silinme, eklenme, kopyalanma ve koromozomal bölgelerin yer değiştirmesinden dolayı meydana gelebilir. Kromozomal anomaliler multipl miyelom hastalığında yüksek risk faktörü olarak kabul edilmekte olup, hastaların tedavilere daha az duyarlı olmasından dolayı bilimadamları için önemli bir odak noktası olarak kabul edilmektedir.

Daha önceden yapılmış bir grup çalışma Revlimid (Lenalidomid)-Deksametazon (Dekadron) tedavisi (İlgili The Myeloma Beacon yazısını okuyunuz, İngilizce) görmüş, belirli kromozomal anomalileri olan multipl miyelom hastalarının tedaviye yanıtlarını incelemiştir.

Bu çalışmaların sonuçları belirli kromozomal anomaliler için kesin sonuçlar vermemiştir. Miyelom hastalarında en yaygın görülen 1 numaralı kromozom anomalisinin [bu tedaviye] yanıtı bu çalışmalarda ele alınmamıştır.

Kanadalı araştırmacılar, çalışmalarında kromozomal anomalileri olan hastaların Revlimid-Deksametazon tedavisine olan yanıtlarını incelemişlerdir.

Retrospektif olarak, 143 nüksetmiş ve refrakter (tedaviye dirençli) miyelom hastası değerlendirilmiştir. Kromozom anormalliklerini belirlemek amacıyla laboratuvar testleri yapılmıştır.

Hastaların yüzde 83´ü tedaviye yanıt vermiş olup, hastaların yüzde 16´sı tam yanıt ya da tam yanıta yakın yanıt vermişlerdir.

Araştırmacılar, kromozomal anomalilerden ziyade, daha önceden Talidomid (Talomid) tedavisi olmuş olan hastaların tedaviye yanıtının daha düşük oranda olduğunu bildirmişlerdir. Daha önceden talidomid tedavisi olmuş olan hastaların yüzde 76´sı tedaviye yanıt vermişken, talimdomid tedavisi olmamış olan hastaların yüzde 96´sı Revlimid-Deksametazon tedavisine yanıt vermiştir.

22 aylık medyan süredeki takipte hastaların %76´sının hastalığının ilerlediği görülmüştür. Hastalık ortalamada 11 ayda ilerleme göstermiştir.

Araştırmacılar iki kromozomal anomalinin hastalığın daha çabuk ilerlemesine neden olduğunu bulmuşlardır. Del(1p21) silinmesi olan hastaların hastalığının ilerlemesi 4,6 ay iken, del(1p21) silinmesi olmayan hastalarda bu süre 13,9 olmuştur. Yine del(17p) silinmesi olan hastaların hastalığının ilerlemesi 2,1 ay iken, del(17p) silinmesi olmayan hastalarda bu süre 12 ay olmuştur.

Araştırmacılar, daha önceden Velcade (Bortezomib), Talidomid ve üçten fazla değişik tedavi görmüş olan hastaların hastalık ilerleme sürelerinin kısaldığını belirttiler.

En son takipte, ortalama sağ kalma oranı yüzde 48 olmuş olup, ortalama sağkalma süresi 28,2 ay olmuştur.

Del(1p21) ve del(17p) silinmesi olan hastaların sağkalma süreleri daha kısa olup (ortalama 13,6 ve 7,1 ay) iki grup arasındaki fark istatistiki olarak kayda değer bulunmamıştır.
Araştırmacılar daha önceden yapılmış olan Velcade (Bortezomib) tedavisinin daha kısa hayatta kalma süreleriyle ilintili olduğunu bildirmişlerdir.

Çalışmanın yazarları bulgularının onaylanması için daha geniş kapsamlı çalışmalara gereksinim oluğunu bildirmişlerdir.

Daha fazla bilgi için Leukemia ve Lymphoma ^[1] dergisi'ndeki (İngilizce, Özet) makaleyi okuyun.